Mühendis Güncesi » EYLÜL’DE GELME

eylülde
gelme nolur.
ağaçlar
yapraklarını dökmesin.
kuşlar
bir bir göçüp gitmesin.
umutlar
günden güne yorulur,
benim yüreğim yanar,
dünyam kor olur

eylülde gelme nolur.
gene de sen bilirsin.
usumda seksenlerin
yaraları silinsin.
kapım çalmasın
hava karardığında.
bilinmez nereye gittiğim,
neler çektiğim.
bir kuşluk vakti sekerek
gelene kadar.

eylülde gelme nolur.
şecerenden
sual olmaz sorulur.
ilmek ilmek sehpalar
seher vaktinde kurulur.
saçların
rüzgara sürünmesin,
silinmesin kokusu ellerinin.
her yanım
sicim misali,
akan yağmur
ıslaklığında,
seni bekliyor
gözlerim hala,
yarı tok yattığım
gecelerimle….

eylülde gelme nolur.
açar kasımpatlar
var yok dinlemez.
bilirim rüzgardan diyeceksin,
gözlerinden süzülen yaşlar.
yürekler kin tutmaz
karanlık gecelerde,
yaprak dökümü başlar.
ardındaki diz boyu kırılmalar
yıllarca sızısı çıkmaz…

eylülde gelme nolur.
yıldızlar hep omuzlara kurulur.
ah! o tanklar,
büyüme çağında,
paletlerinde ezildi başaklar.
boğazda
Şirket-i hayriye vapurları,
sessizce seyrediyor
gözleri kapalı,
gün görmüş bilgiç edasıyla,
önceden seziyor
olacakları.

eylülde gelme nolur
yürekler sorgularda,
yürekler azgın sularda…
mutlucan
serhat türküleri söylüyor
radyoda.
bense kahvaltı yapıyorum.
bir elimde kitabım
cemal süreyya duvarda
bana bakıyor.
tok bir ses,
başlıyor
konuşmaya sonra.
konsey diyor.
gazeteler
bol ölümlü haberlerini
indirirken küçük puntolara.
üniversitelerin çoğu
kapalı hala.
ikinci bir emre kadar
sokağa,
çıkma yasağı derken,
bilim koz kullanıyor,
uvertür kokusu yayılırken
etrafa…